My confusion (spock x kirk) 2/3

อ่าน Part 1

Part 2

 

เคิร์กถอยหนีอย่างตกใจกับร่างของต้นหนประจำยานของเขาที่เริ่มเข้ามาใกล้เรื่อยๆ ชาววัลแคนตรงหน้าเขากำลังเริ่มมีท่าทีคุกคามเขาแบบแปลกๆ ทำให้ตอนนี้ลางสังหรณ์ของเคิร์กทำงานทันที เคิร์กกำลังรู้สึกถึงความไม่ปลอดภัยของตัวเขาเอง แม้จะไม่รู้ว่าเป็นอะไรก็ตาม

 

แต่ด้วยความตกใจปนกับไม่มีสติทำให้แทนที่จะลุกขึ้นหนี เคิร์กกลับถดหนีขึ้นไปบนเตียงจนหลังไปชนกำแพงที่กั้นเตียงไว้อีกด้าน เคิร์กรู้สึกถึงภัยคุกคามจากคนใต้บังคับบัญชาของตัวเองจึงเริ่มใช้อำนาจกัปตันของตัวเอง “เฮ้ๆๆ ผู้การผมสั่งให้ถอยออกไปเดี๋ยวนี้”

 

สป็อคไม่สนใจคำสั่งของเคิร์ก พาตัวเองขึ้นมานั่งบนเตียงก่อนจะใช้มือสองข้างเท้ากำแพงให้มนุษย์ตรงหน้าอยู่ภายใต้การจับกุมของแขนตน “ด้วยตอนนี้คุณและผมไม่ได้อยู่ในขณะปฏิบัติภารกิจ คุณจึงไม่อาจจะใช้อำนาจกัปตันสั่งการผมได้ครับ”

 

เคิร์กหยุดนิ่งไม่กล้าขัดขืนคนที่กำลังคุกคามตนอย่างชัดเจน เพราะยังขยาดกับแรงของชาววัลแคนที่สป็อคเคยใช้กับตนตอนที่มีเรื่องกันในครั้งที่เขาได้ขึ้นยานเอนเตอร์ไพรซ์ในฐานะผู้ป่วยของโบนส์ เคิร์กเงยหน้าขึ้นมองชาววัลแคนตรงหน้าอย่างไม่เข้าใจในการกระทำ “แต่ตอนนี้นายกำลัง… ทำอะไรแปลกประหลาดอยู่ นายไม่ควรทำแบบนี้”

 

สป็อคกระซิบ “แต่ผมเชื่อว่าผมควรทำแบบนี้” สป็อคเลื่อนมือลงมาใช้นิ้วแตะที่หน้าและลำคอของเคิร์กโดยที่ไม่ให้อีกฝ่ายได้ทันตั้งตัวและเริ่มเชื่อมจิตทันที

 

เคิร์กที่ตอนนี้ไม่สามารถหลบหลีกได้ โอดครวญขึ้นอย่างอับอาย เพราะรับรู้ได้ในสิ่งที่สป็อคกำลังค้นหาจากตน

 

สป็อคกำลังค้นหาเรื่องก่อนหน้าที่ทำให้เคิร์กต้องหลบหนีออกมา ย้อนไปจนถึงบทสนทนาระหว่างเคิร์กกับโบนส์ที่กำลังเมาหลังจากปาร์ตี้วันเกิดของเคิร์ก เมื่อได้สิ่งที่ต้องการสองมือหนาก็ละออกมาจากใบหน้าและลำคอของกัปตันประจำยานเอนเตอร์ไพรซ์

 

เคิร์กเมื่อหลุดจากการเชื่อมจิตก็สูดลมหายใจอย่างหนัก เพราะอารมณ์สับสนของเขากำลังกลับมาจากการเชื่อมจิต เคิร์กมองสป็อคอย่างงุนงง “นายหาอะไรในหัวฉัน” เขารู้ทั้งหมดที่ต้นหนคนเก่งของเขาหา แต่เขาไม่รู้ว่าส่วนไหนที่อีกฝ่ายต้องการ

 

สป็อคที่ตอนนี้กำลังกักตัวเคิร์กอยู่แบบที่อีกฝ่ายไม่รู้ตัวด้วยการกวมทับอีกฝ่ายไว้ ไม่สนใจคำถามของเคิร์ก “คุณกำลังสับสน กัปตัน ”

 

“ห้ะ” เคิร์กเงยหน้ามองอีกฝ่าย พลันรู้สึกถึงท่าของตัวเองกับสป็อคที่กำลังอยู่ในท่าล่อแหลมแปลกๆ ถ้าอีกฝ่ายเป็นสาวๆเขาคงจะไม่คิดมาก เพราะเขาก็ไม่ถือสากับท่าทีที่เหมือนจะรุกของสาวๆอยู่แล้ว “ช่วยลงจากตัวของผมด้วยสป็อค”

 

“ขอปฏิเสธครับ”

 

“เฮ้!” เคิร์กเริ่มส่งเสียงไม่พอใจ “นายเป็นอะไรสป็อค” เคิร์กเลือกที่จะมองข้ามประโยคส่วนก่อนหน้าที่เปรยถึงความสับสนของเขา ใครมันจะไปอยากพูดเรื่องที่ตัวเองไม่เข้าใจกันละ!

 

“ผมเป็นต้นหนของคุณครับ กัปตัน เจมส์ ไทบีเรียส เคิร์ก” ชาววัลแคนตอบตรงตามความจริงแบบไม่ผิดเพี้ยน แต่เพราะคำตอบนั้นเองที่ทำให้คนใต้ร่างเริ่มจะไม่พอใจมากกว่าเดิม

 

“ใช่สป็อค ฉันรู้ว่านายเป็นคนของฉัน ที่ตอนนี้ไม่ยอมฟังคำสั่งของฉัน แต่สิ่งที่ฉันกำลังถามนายคือ ตอนนี้นายกำลังบ้าอะไรอยู่บนตัวฉัน” เคิร์กถามโดยเก็บความหงุดหงิดที่ได้คำตอบที่เหมือนกับกวนของชาววัลแคนบนร่างของเขาเอง “และฉันต้องการคำตอบ”

 

“ด้วยการอ้างอิงจากหนังสือเรื่องความรู้สึกของชาวโลก ความสับสนของคุณในตอนนี้กำลังเข้าข่ายคนกำลังมีความรัก การกระทำของคุณคือเริ่มจากการเสียใจที่คนในความสับสนของคุณกำลังจะจากคุณไปไกล ซึ่งนั้นคือผม คุณหนีออกมาเพราะไม่รู้อยากได้ยินการลาออกจากผม และความสับสนของคุณหายไปเมื่อคุณรู้ว่าผมไม่ได้ลาออก…”

 

เคิร์กที่ตอนนี้ได้ยินคำตอบที่ไม่คาดคิดทำให้ใบหน้าเริ่มขึ้นริ้วสีแดงที่แก้มเพราะความอาย เคิร์กคิดตามที่สป็อคบอกเพราะเขารู้ว่าต้นหนของเขามีเหตุผลเสมอ แต่ด้วยความรั้นที่ไม่คิดจะยอมรับทำให้ต้องแย้งออกไปขัดการพูดต่อของสป็อค “เฮ้ ไม่ คือ ไม่ ฉันว่า… นายคิดมากไป คือ ไม่ใช่สิ มันไม่ใช่หรอก ฉันไม่ได้รักนาย” ประโยคหลังเคิร์กพึมพำเสียงแผ่วด้วยความไม่มั่นใจ

 

สป็อคเหยียดยิ้มนิดหน่อย โน้มหน้าลงมาชิดเคิร์ก จนลมหายใจสัมผัสกัน “ด้วยคำพูดของคุณในตอนนี้ คุณกำลังไม่มีเหตุผลครับกัปตัน หากจะให้พูดตามคำพูดของชาวโลกที่ผมได้ยินบ่อยๆคือ คุณกำลังไม่ยอมรับความจริง”

 

หน้าของเคิร์กเห่อร้อนขึ้นเรื่อยๆเมื่อสัมผัสได้ถึงความใกล้ชิดที่ไม่เคยได้รับจากต้นหนของยาน “ไม่ ฉัน ฉัน ฉันไม่ได้ไม่ยอมรับความจริง” เคิร์กที่ตอนนี้โดนโจมตีจากความใกล้ชิดคนด้านบน และความคิดของตัวเอง เริ่มจะหาสาเหตุจนหัวแทบหมุน

 

“อ้างอิงจากคำพูดของคุณหมอที่บอกว่าคุณเป็นคนฉลาด แต่กลับโง่เรื่องความรู้สึก ซึ่งตอนนี้ผมก็เริ่มที่จะเห็นด้วยกับคำพูดของคุณหมอ”

 

เคิร์กเมื่อได้ยินอีกฝ่ายพูด ก็แอบคาดโทษโบนส์อยู่ในใจอย่างเงียบๆ “แล้วไง” เคิร์กยักไหล่ไม่ใส่ใจ

 

“ด้วยอาการไม่ยอมรับความจริงของคุณตอนนี้ ผมคงต้องทำตามคำแนะนำของคุณหมอ”

 

“อะไรขอ..” และไม่ทันที่เคิร์กจะพูดจบ ชาววัลแคนหนึ่งเดียวของสตาร์ฟรีตก็จู่โจมริมฝีปากของเคิร์กทันที ด้วยความตกใจทำให้เปิดโอกาสให้อีกฝ่ายรุกรานเข้ามาอย่างง่ายดาย สป็อคเกี่ยวตวัดลิ้นเคิร์กอย่างเชี่ยวชาญ จนพาลทำให้เคิร์กที่เจนจัดเรื่องบนเตียงกับสาวๆลืมตัวตวัดลิ้นจูบตอบอย่างลืมตัว ทั้งสองแลกสัมผัสเปียกชื่นอยู่นานจนเคิร์กเป็นฝ่ายเริ่มหมดลม ทุบอกบอกให้อีกฝ่ายถอนริมฝีปากออก สป็อคยอมหยุด และถอยหน้าออกมาเล็กน้อย

 

“นายดูไม่น่าจะเก่งอะไรแบบนี้… อื้อ!” เคิร์กบ่นเบาๆ เพราะตนเป็นฝ่ายเพลี้ยงพล้ำในอีกฝ่าย

 

และแน่นอน หูของชาววัลแคนทำหน้าที่ได้ดีเสมอ สป็อคโน้มเข้ามายึดครองริมฝีปากที่เริ่มสีแดงระเรื่อจากการจูบครั้งแรกอีกครั้ง และ อีกครั้ง วนซ้ำไปซ้ำมาจนเคิร์กหอบหายใจอย่างหนักเพราะไม่มีโอกาสได้หยุดแย้งหรือพูดอะไรออกมา

 

เคิร์กที่ปกติจะเป็นผู้นำเมื่ออยู่บนเตียงถึงกับต้องหมดแรงเพียงแค่จูบของสป็อค เคิร์กมองสป็อคอย่างงุนงงอีกครั้ง เมื่อสิ้นสุดจูบอันยาวนาน เคิร์กกำลังพาสติที่หายไปกลับมา ดวงตาสีฟ้าสวยมองตามริมฝีปากได้รูปของสป็อคอย่างลืมตัว “นาย.. ทำอะไร”

 

“ทำให้คุณรู้ใจตัวเองครับ กัปตัน”

 

เคิร์กที่สติเริ่มกลับมา เริ่มประมวลผลมองอีกฝ่าย และคิดไปถึงการกระทำอันน่าอายระหว่างเขากับสป็อคก่อนหน้า สองนิ้วยกขึ้นแตะริมฝีปากของตนเองขบกัดเล็กน้อย แล้วเหล่สายขึ้นสบตากับชาววัลแคนที่ตอนนี้กำลังกักตัวเขาไม่ไปไหน ดวงตากลับมาหลุบต่ำหลบสายตาของสป็อค

 

“หากคุณไม่รังเกียจที่ผมจูบแบบมนุษย์กับคุณ เพียงเท่านี้ก็ชัดเจนแล้วว่าคุณรู้สึกอย่างไรกับผม” สป็อคเอ่ยบอกเมื่อเห็นเคิร์กกำลังใช้ความคิดอย่างหนัก

 

ใช่… เขาไม่รังเกียจ กลับกัน มันรู้สึกดีเป็นบ้า

เคิร์กคิดก่อนจะหน้าแดงกับความคิดตัวเอง เลียริมฝีปากอย่างลืมตัว

 

สป็อคมองการกระทำที่กำลังยั่วยวนของอีกฝ่ายอย่างอดกลั้น แต่เพราะต้องการให้เคิร์กขบคิดหาคำตอบให้กับตัวเองก่อนจึงยอมอดทนรอ “ชาววัลแคนอย่างผมซื่อตรงกับความรู้สึกของตัวเองมากกว่ามนุษย์อย่างคุณอีกนะครับกัปตัน”

 

เคิร์กสะอึกไปเบาๆกับคำพูดของอีกฝ่าย เคิร์กคิดไปมาอย่างยอมแพ้ เพราะแท้จริงแล้วตัวเขาก็พอจะรู้ตั้งแต่แรกแล้วว่าตัวเองเป็นอะไร เพียงแต่เพราะอีกฝ่ายเป็นสป็อค แม้จะเลิกกับอูฮาร่าไปแล้วก็ตาม มันทำให้เขาพาลไม่ยอมรับความจริงอยู่ดี ไม่ใช่เพราะรังเกียจ.. แต่เขาไม่คิดว่าตัวเองจะต้องมาจมกับชาววัลแคนที่เป็นผู้ชายอย่างสป็อคนะสิ!

 

“จิม” น้ำเสียงเว้าวอนชวนใจอ่อนของสป็อคบวกกับที่อีกฝ่ายเรียกชื่อเคิร์กด้วยชื่อที่คนสนิทเรียก ทำให้เคิร์กใจสั่น

 

เคิร์กปิดตายอมจำนน เบื้อนหน้าไปอีกทางไม่มองสป็อค แล้วตะโกนด้วยความเคือง “เออน่า! ฉันรู้แล้ว ให้ตายเถอะฉันต้องยอมรับใช่ไหมว่าตัวเอง ชอบนาย!” สิ้นคำพูดใบหน้าของเคิร์กก็แดงก่ำไปจนถึงใบหูเพราะความอับอาย

 

“ขอบคุณครับจิม” สป็อคตอบรับ

 

“ให้ตายเถอะ” มือสวยยกขึ้นลูบใบหน้าแดงก่ำ “ออกไปจากตัวฉันได้แล้วสป็อค หนัก” เจ้าของดวงตาสวยบ่นใส่สป็อค

 

“ขอปฏิเสธครับ ด้วยคำพูดตอบรับของคุณเมื่อซักครู่นี้ ผมถือว่าเป็นการตอบรับการเป็นคู่พันธะกับผม ซึ่งมันทำให้ผมมีสิทธ์ในตัวคุณมากพอที่จะเริ่มการกระทำต่อไป”

 

“นายหมายถึงอะไร ทำไมวันนี้นายพูดอะไรเข้าใจยากมากกว่าปกตินะสป็อค” เคิร์กเบ้ปากบ่นใส่สป็อค เพราะไม่เข้าใจความหมายของคำพูดของอีกฝ่าย

 

“การเริ่มต้นชีวิตคู่ครับ จิม” สป็อคเฉลยเสียงราบเรียบเหมือนปกติ

 

“โอ้ พระเจ้า” เคิร์กใจสั่นเล็กน้อยกับคำตอบของสป็อค แต่ก็ไม่วายพาลแขวะกลับไป “นายมั่นใจได้ไงว่าฉันจะเป็นแฟนนาย ถึงฉันจะยอมรับว่าชอบนายก็ไม่ได้หมายความว่าฉันจะต้องเป็นแฟนนายหรอกนะผู้การ” เคิร์กดันอีกฝ่ายออกอย่างแรง แต่แรงของมนุษย์ก็ยังไม่สามารถสู้แรงของวัลแคนได้อยู่ดี สป็อคจึงไม่สะทกสะท้านแม้แต่น้อย ราวกับแรงของจิมเป็นเพียงแรงของเด็กน้อย เคิร์กจึงหยุดการกระทำอันเปล่าประโยชน์และหันไปมองสป็อคอย่างไม่ยอมแพ้แทน

 

“ด้วยคำแนะนำของคุณหมอได้กล่าวว่า หากไอ้เด็กบ้ามันดื้อด้านไม่ยอมรับ ก็ใช้กำลังกำหราบมันซะ แล้วพามันกลับมาให้ฉันรักษาและสมน้ำหน้ามันทีเดียวไปเลย ซึ่งได้ตรงกับการกระทำของคุณตอนนี้ ผมจึงขอกระทำสิ่งที่ชาวโลกเรียกกันว่า ให้ร่างกายเป็นคำตอบ ครับ”

 

อ่าน Part3

 

talk

มันไม่ใช่อีกพาร์ทค่ะ ฮาาาาาา เอาเป็นพาร์ท 3 น่าจะจบจ้าาาา

ตอนแรกจะจบพาร์ทนี้เหมือนกันน แต่แบบว่า เจตนาแต่งเรื่องนี้อยากลอง NC ด้วยเนอะะะ

ถ้าจบพาร์ทนี้ก็จบแบบไม่ได้ลองง ; v ;

ขอบคุณที่เข้ามาอ่านนะจ้าาา สายดองจะพยายามต่อไป ฮาา