My confusion (spock x kirk) 3/3

อ่าน Part1   Part2

 

Part 3

 

สิ้นคำพูดสป็อคก็ไม่สนใจเคิร์กที่กำลังประมวลผลทำพูดของเขา และเริ่มก้มลงสัมผัสริมฝีปากที่แดงระเรื่อเย้ายวนใจเพราะผลมาจากการกระทำก่อนหน้า ด้วยริมฝีปากอุ่นของตน

 

เคิร์กที่ไม่ทันตั้งตัวอีกครั้ง โดนรุกรานอย่างกะทันหันทำให้ชะงักไปชั่วครู่ ก่อนจะเริ่มคล้อยตามผู้ชักนำไปทีละส่วนทีละส่วน จนไม่ได้สนใจถึงฝ่ามืออุ่นที่กำลังเลิกเสื้อของตนขึ้นเหนืออก สองมือหนาของชาววัลแคนไล้สัมผัสร่างกายของเคิร์กไปทั่วปลุกเร้ากามอารมณ์ที่ขึ้นง่ายเป็นปกติของเคิร์กให้พุ่งพล่าน

 

เคิร์กครางอื้มในลำคอเพราะเริ่มมีอารมณ์ เขาไม่ได้สนใจมือซุกซนที่กำลังคุกคามตน เพราะรสจูบของชาววัลแคนที่กำลังมอบให้เขามันช่างรุนแรงแต่เร้าใจเขาเหลือเกิน หยาดน้ำใสเลอะขอบปากของเคิร์กเล็กน้อยเมื่อสป็อคถอนริมฝีปากออกมา เคิร์กหายใจเข้าอย่างรุนแรงอีกครั้ง เพราะโดนช่วงชิงลมหายไปนานพอสมควร

 

สป็อคเริ่มไซร้หน้าไปตามลำคอของเจ้าของดวงตาสีสวย ขบกัด และ แสดงความเป็นเจ้าของอย่างรุนแรงและเอาแต่ใจ เรียกเสียงร้องครางแผ่วเบาจากร่างด้านใต้ได้เป็นอย่างดี สองมือชาววัลแคนฉีกทึ้งเสื้อของเคิร์กออกไป และนั่นก็ทำให้เคิร์กกลับมาได้สติ รับรู้ถึงสถานการณ์ที่กำลังเสียเปรียบของตน

 

เคิร์กเหลือบตามองสป็อคอย่างตกใจในการกระทำ “นาย… จะทำอะไรสป็อค! อ้ะ!” เคิร์กตั้งใจจะพูดกับสป็อค แต่ก็ต้องหยุดคำพูดลง เพราะสองมือที่ฉีกเสื้อของเขาทิ้งไปกลับมาแตะต้องแถวหน้าอกของเขาแทน “เฮ้ อ้ะ อือ…” เคิร์กเริ่มกระสับกระส่ายด้วยแรงอารมณ์ที่มาจากมือของสป็อค เขารู้สึกว่ามือของชาววัลแคนตรงหน้าเขาเหมือนมีอะไรซักอย่างที่สามารถปลุกเร้าอารมณ์ได้อย่างดี

 

“ดูเหมือนคุณจะมีจุดไวสัมผัสอยู่ที่หน้าอก” สป็อคกระซิบเสียงแหบพร่า ก่อนจะโน้มหน้าลงมา จุมพิตบริเวณยอดอกแผ่วเบา

 

เคิร์กรู้สึกเขินอายกับการกระทำน่ารักๆของสป็อค แต่ก็ต้องเปลี่ยนความคิดทันทีเมื่ออีกฝ่ายเริ่มขบกัดดูดดึงยอดอดเขาอย่างแรง เคิร์กเด้งช่วงบนของร่างกายขึ้น สองมือกอดคอสป็อคด้วยความวาบหวาม “อึก! ให้ตา..ย เถอะ สป็อค อือออ” เคิร์กอยากจะก่นด่าอีกฝ่ายแต่ก็ทำไม่ได้เพราะแรงอารมณ์ทำให้เขาเริ่มสติพร่ามัวคิดอะไรไม่ออก “หยุด… ไม่ ฉันยังไม่ยอมรับนายนะ!”

 

ตาสีเข็มของชาววัลแคนเงยหน้าขึ้นมาจ้องกัปตันยานของตน และนั้นก็ทำให้เคิร์กมีโอกาสได้ผลักสป็อคออกไป แต่แน่นอนแรงของมนุษย์ไม่สามารถสู้แรงของวัลแคนได้ แต่นั้นก็ไม่ทำให้เคิร์กยอมแพ้ ร่างของเคิร์กเริ่มดิ้นไปมาอย่างแรง แต่ก็ต้องหยุดเพราะมือเพียงมือเดียงของชาววัลแคนบนร่าง

 

สป็อคใช้มือดันให้เคิร์กอยู่นิ่งกับที่ ก่อนจะเอ่ยถาม “ผมไม่เข้าใจจิม คุณตอบรับความรักของผม แต่คุณไม่ยอมรับผม”

 

ดวงตาสีฟ้าสวยมองสป็อคแบบไม่พอใจ “นายไม่เข้าใจหรอก!” แม้จะพูดไปแบบนั้น เคิร์กก็อดคิดถึงสาเหตุที่แท้จริงของการกระทำของตัวเองไม่ได้ ‘เพราะนายไม่ยอมอยู่ด้านล่างแน่นอนไง!’

โดยไม่ทันรู้สึกถึงมืออีกมือที่กำลังวางอยู่บนใบหน้าและลำคอของตน

 

“ยอมรับครับ ผมไม่ยอมอยู่ด้านล่างแน่นอน” สป็อคทีอ่านความคิดของเคิร์กตอบกลับความคิดในใจของคนใต้ร่าง

 

เคิร์กเบิกตากว้างอย่างตกใจ พลันรู้สึกได้ถึงฝ่ามือของอีกฝ่าย จึงรีบปัดออก “ให้ตายเถอะสป็อค นายควรให้สิทธิ์ความเป็นส่วนตัวทางความคิดของฉัน!”

 

“หากคุณตอบรับเป็นคู่พันธะของผมอย่างเต็มตัว เราจะไม่มีอะไรปิดบังต่อกัน”

 

เคิร์กแทบจะยกมือขึ้นมากุมหัวตัวเอง นี่ตัวเขาโดนเบี่ยงเบนประเด็นที่ต้องการบอกอีกฝ่ายไปกี่รอบแล้วเนี้ย! “ไม่สป็อค ฉันไม่ยอมอยู่ด้านล่างนาย” เคิร์กพูดออกมาเพราะคงไม่ต้องคิดปิดอีกฝ่าย ยังไงก็โดนรู้ไปแล้ว

 

“ขอทราบเหตุผล และถ้าคุณไม่ยอมพูดบอก ผมจะถามคุณผ่านการเชื่อมจิตอีกครั้ง” สป็อคพูดกดดันผู้เป็นกัปตันของตน

 

“โอ้ พระเจ้าให้ตายเถอะ นายมัน… ” เคิร์กบ่นใส่สป็อคทันที เมื่อโดนบีบบังคับ “ไม่ หยุดมือของนายสป็อคให้ตายเถอะ ฉันต้องพูดคำนี้อีกกี่ครั้ง ! ฉันกำลังจะเป็นโบนส์สองแล้ว!” เคิร์กเค้นเสียงอย่างเหลืออดเมื่อมืออุ่นของชาววัลแคนเริ่มเคลื่อนตัวมากำลังจะทำการเชื่อมจิต สป็อคหยุดตามคำสั่งของเคิร์ก เป็นครั้งแรกที่ได้เจอกันวันนี้ ว้าว! เขาควรดีใจใช่ไหมเนี้ย

 

“ขอทราบเหตุผลครับ” สป็อคกดดันด้วยคำเดิม

 

เมื่อโดนย้ำมากๆ  เคิร์กชี้ไปที่เสื้อที่โดนฉีกขาด และไล้มือไปบนลำคอ หน้าอก และ ริมฝีปากของตน แล้วก็โวยเสียงดัง “นายดูมันสิสป็อค เสื้อฉันขาด คอฉันเป็นจ้ำ หน้าอกฉันก็แดงไปหมด แถม ปากของฉันไม่ต้องส่องกระจกฉันยังรู้เลยว่ามันบวมเฉ่ง ขนาดนายยังไม่ทำอะไรมากมายฉันยังเป็นขนาดนี้ คิดว่าฉันจะยอมให้วัลแคนบ้าพลังอย่างนายทำช่วงล่างฉันพังหรอ! ฝันไปเถอะสป็อค!”

 

สป็อคพยักหน้าตอบรับ “รับทราบเหตุผลครับ แต่ผมยังไม่ถือว่ามันสมเหตุสมผลมากพอที่จะสามารถหยุดผมได้” สป็อคมอง และพูดด้วยน้ำเสียงราบเรียบเหมือนปกติ “จิม… รู้ไหม มือของวัลแคนนอกจากจะไวต่อสัมผัสยังสามารถกระตุ้นและทำให้ร่างกายคุณร้อนขึ้นได้ด้วย” พูดจบสป็อคก็ใช้มือกดไปที่ด้านข้างคอของคนใต้ร่างของตน

 

“นาย.. อ๊า! ไม่….นายทำอะ อะ…ฮือ” เคิร์กไม่สามารถรับรู้ได้ว่าสิ่งที่สป็อคทำคืออะไร แต่มันเหมือนไปโดนจุดไวสัมผัสอะไรซักอย่างบนร่างกายของเขา ทำให้อารมณ์ของเขาแทบจะพุ่งทะลักออกมาในทันที ร่างของเคิร์กตอนนี้เริ่มบิดเร้าเพราะแรงอารมณ์อีกครั้ง

 

มืออุ่นเริ่มลูบไล้ไปทั่วร่างกายสวยของเคิร์ก และทุกครั้งที่ฝ่ามืออุ่นของชาววัลแคนพาดผ่านร่างกายของเขา ก็ยิ่งเพิ่มเสียงครางแผ่วออกจากปากของเคิร์ก “โอ้ พระเจ้า นายทำอะไรฉันสป็อค” เคิร์กที่ตอนนี้กำลังโดนปลุกอารมณ์ เริ่มที่จะทนไม่ไหว เลือกที่จะถอดกางเกงของตนออก จนเหลือแต่ชั้นใน สองมือเลื่อนลงมาหมายที่จะจับเข้าที่แก่นกายของตน เพื่อทำการระบายอารมณ์น่าอายที่กำลังพุ่งออกมาเรื่อยๆไม่มีที่สิ้นสุดจากสัมผัสของสป็อค

 

สป็อคใช้มือของตนหยุดการกระทำของคนใต้ร่าง “ผมยังไม่อนุญาตครับกัปตัน” สป็อคโน้มลงมากระซิบ

 

เคิร์กหวีดร้อง เพราะ สป็อคกำลังใช้มืออุ่นๆเร่งอารมณ์ดิบในร่างกายเขาให้ออกมา แต่กลับขัดขวางไม่ให้เขาระบายมันออก เคิร์กกำลังทรมาณจนแทบจะบ้า การกระทำของสป็อคเป็นการทำร้ายคนที่ปลุกเร้าอารมณ์ง่ายแบบเขาที่สุด

 

หน้าเริ่มแดงกร่ำ น้ำตาเริ่มคลอเบ้า และลมหายใจที่กำลังหอบสั่น คำนิยามทั้งหมดตอนนี้กำลังรวมอยู่บนใบหน้าของ เจมส์ ไทบีเรียส เคิร์ก

 

และตอนนี้ เจมส์ ไทบีเรียส เคิร์ก  ผู้ไม่เคยแพ้ กำลังจะพ่ายแพ้ให้แก่ผู้ใต้บังคับบัญชาของเขาเอง…

“ได้สป็อค ฉันยอม ฉันยอมทุกอย่างเลย แต่อย่าทรมาณฉันแบบนี้ ฉันทนไม่ไหวแล้ว”

 

สิ้นคำพูดที่สป็อคถือว่าเป็นคำพูดตอบรับ ชั้นในของเคิร์กก็อันตรธานหายไปจากตัวของเคิร์กทันที ด้วยแรงดึงของชาววัลแคนบนร่างของผู้พ่ายแพ้ใต้ร่างของสป็อค “ผมถือว่าเป็นคำพูดตอบรับ อะชายา ” สป็อคก้มหน้าลงไปขบกัดกระตุ้นแรงอารมณ์ดิบแถวลำคอของเคิร์กอีกครั้ง จนทำให้เคิร์กครางลั่นขึ้นมาอีกหนด้วยแรงอารมณ์ที่บดบังทุกอย่างให้หายไป เหลือแต่เพียงความต้องการน่าอายของร่างกาย และแน่นอนเมื่ออารมณ์กำลังพุ่งสูงแบบนี้ เจมส์ ไทบีเรียส เคิร์ก จะไม่ทนอีกต่อไป

 

“ทำมันสป็อค ตามที่นายต้องการ ปลดปล่อยฉัน” เคิร์กที่ตอนนี้ต้องการเพียงการปลดปล่อย เอ่ยเร่งเร้าให้สป็อคช่วยให้เขาหลุดพ้นจากความทรมาณนี้เสียที “แตะมันสป็อค มันต้องการนาย” เคิร์กเด้งร่างกายส่วนล่างไปบดเบียดกับส่วนนูนป่องของสป็อคที่กำลังอยู่ภายในกางเกงของสป็อค จนคนโดนบดเบียดต้องกัดฟันแน่นเพื่อข่มอารมณ์ที่กำลังจะรุนแรงขึ้น

 

“เป็นไปตามที่คุณต้องการ กัปตัน” สป็อคที่ตอนนี้กลับมาทำหน้าที่ผู้ใต้บังคับบัญชาที่ดี เลื่อนมือไปสัมผัสกับแก่นกายของอีกฝ่าย สัมผัส และ รูดรั้ง ขึ้นลงอย่างรู้จุด ที่ทำให้กัปตันของตนรู้สึกดีจนแทบบ้า สองมือสัมผัส พร้อมกับริมฝีปากที่กำลังหยอกล้อกับยอกอกของเคิร์กอย่างรุนแรง สร้างความเสี่ยวซ่านให้เคิร์กจนต้องใช้มือทึ้งผ้าปูเตียงไปมา

“ถอดเสื้อให้ผมสิครับจิม” สป็อคร้องขอ

 

เคิร์กที่ตอนนี้ในหัวสมองขาวโพลนไปหมด ทำตามคำขอของสป็อค ด้วยการถอดเสื้อของอีกฝ่ายออก และ เริ่มไล้สัมผัสไปทั่วแผ่นหลังของอีกฝ่าย นิ้วไล้ไปตามแนวสันหลังแผ่วเบา ก่อนจะเริ่มลงแรงข่วนแผ่นหลังอีกฝ่ายเบาๆหยอกล้อ แล้วหัวเราะเบาๆ ใช้สีตาสวยที่ตอนนี้กำลังหยาดเยิ้มไปด้วยแรงอารมณ์มองสป็อค

 

และนั้นก็เหมือนทำให้ความคิดด้านเหตุผลของสป็อคขาดออกจากกัน เริ่มอารมณ์ดิบเถื่อนของชาววัลแคนแทน สป็อคถอดกางเกงและชั้นในของตัวเองออกไปอย่างรวดเร็ว ก่อนจะเอื้อมตัวไปเปิดลิ้นชักข้างเตียงที่มีเจลหล่อลื่นอยู่

 

ในระหว่างที่สป็อคกำลังเอี้ยวตัวไปหยิบของข้างเตียง นั้นก็ทำให้เคิร์กใช้โอกาสพลิกตัวให้อีกฝ่ายนอนอยู่ใต้ร่างของตนแทน สองมือทึ้งหัวของสป็อคให้เงยหน้าขึ้น ก่อนจะโน้มตัวลงสอดลิ้นเข้าไปแลกสัมผัสกับลิ้นร้อนๆของชาววัลแคน

 

สป็อคตอบกลับสัมผัสทางปากของเคิร์กอย่างรุนแรงแต่เร้าอารมณ์ มืออีกข้างที่ว่างเริ่มลูบไปตามต้นขาไล้ขึ้นไปหยอกเย้าบั้นท้ายสวยของคนบนร่าง ก่อนจะบีบเจลลงบนนิ้วมือของตัวเองและเริ่มสอดเข้าไป

 

เคิร์กสะดุ้งอย่างตกใจ เมื่อมีความรู้เย็นเข้ามาในร่างกายของตน เคิร์กถอนริมฝีปากออกจากสป็อค แต่ก็ต้องก้มลงไปรับผิดชอบริมฝีปากอุ่นของชาววัลแคนใหม่ เพราะสป็อคใช้อีกมือนึงกดท้ายทอยไม่ให้เงยหน้าออกไป เคิร์กครางในลำคอเพราะการรุกรานจากด้านหลังที่ไม่เคยมีใครได้เข้าไปก่อน จนน้ำใสเลอะขอบปากของเคิร์ก

 

สป็อคถอนนิ้วออกมา ก่อนจะพลิกร่างของเคิร์กให้กลับไปอยู่ด้านล่างโดยที่ยังไม่ได้ถอนริมฝีปากออก และสอดใส่นิ้วเข้าไปใหม่ โดยเพิ่มจำนวนนิ้วขึ้น โดยที่อีกมือก็ไปหยอกเย้ากับหน้าอกสวยของกัปตันหนุ่ม

 

“ฮือ อือ” เคิร์กครางในลำคอ เพราะความหรรษาที่ได้รับจากทั้งด้านล่าง และ ด้านบน

 

สป็อคถอนริมฝีปากออกจากเคิร์ก “ผมขออนุญาต” สิ้นคำพูดที่ไม่ฟังคำตอบจากคนใต้ร่าง ชาววัลแคนก็สอดใส่แก่นกายของตัวเองเข้าไปทันที

 

“อ๊า! ให้ตายเถอะ เจ็บ! ” เคิร์กที่โดนความใหญ่ของสิ่งที่เข้ามาในร่างกาย ทำให้แรงอารมณ์ก่อนหน้าหนหายไปเกือบหมด “พระเจ้า! นายเอาไอ้แท่งนั่นเข้ามา ไม่สป็อค มันใหญ่ไป!” เคิร์กถดร่างหนีจากอีกฝ่าย เพราะรู้สึกการฉีกขาดของเบื้องล่างของตน ซึ่งมันทำให้เขาน้ำตาไหลเลยทีเดียว แต่ไม่ทันที่จะพูดอะไรต่อก็ต้องครางลั่นห้องเพราะสป็อคเข้ามาในจิตของเขา แบ่งปันความหรรษาให้เขาจนร่างกายกลับมาเต็มไปด้วยแรงอารมณ์อีกรอบ

 

สป็อคใช้โอกาสที่เคิร์กกำลังมีอารมณ์เพราะจิตของเขา เริ่มขยับสิ่งที่อยู่ภายในเคิร์กช้าๆ จนทำให้คนใต้ร่างเริ่มส่งเสียงน่ารักออกมาอีกครั้ง

 

“พระเจ้า นายกำลังขยับ อ้ะ! อื้อ” เคิร์กอดจะครางออกมาไม่ได้เมื่อภายในกำลังโดนเสียดสีด้วยแท่งเนื้ออุ่นของชาววัลแคน

 

เมื่อเห็นว่าเคิร์กเริ่มตอบรับร่างกายของตน สป็อคที่กำลังอดกลั้นไม่ทำอะไรรุนแรง ก็เริ่มขยับเร็วและแรงขึ้น จนทำให้เคิร์กร้องหวีดออกมาหลายรอบ

 

เคิร์กที่ตอนนี้ปลดปล่อยไปสองครั้ง แต่ก็ยังไม่โดนปล่อยตัวจากการคุกคามของชาววัลแคนบนร่าง “ฮือ.. สป็อค นาย..แรงไป อ๊า… !” เคิร์กหอบหายใจอย่างเหนื่อยหอบ เพราะสป็อคยังไม่แม้แต่จะปลดปล่อยออกมาแม้แต่ครั้งเดียว นั่นทำให้เคิร์กรับรู้ได้ทันทีว่า… ค่ำคืนนี้ยังอีกยาวไกล….

 

ผลจากความบ้าพลัง และ ความรุนแรงของสป็อคเมื่อคืนก็ส่งผลให้วันต่อมากัปตันของยาน ยูเอสเอส เอนเตอร์ไพรซ์ไข้ขึ้นสูง จนทำให้ผู้ทำความผิดครั้งนี้ต้องรีบพากัปตันตัวเองบีมกลับไปบนยานเพื่อนำตัวคนป่วยไปส่งให้คุณหมอแม็คคอย

 

“โว้ว ให้ตายเถอะสป็อค ฉันไม่ได้บอกให้นายทำรุนแรงขนาดนี้ นายควรยับยั้งชั่งใจมากกว่านี้ถึงจิมจะชอบปาร์ตี้ขนาดไหน แต่จิมไม่เคยให้ใครเสียบด้านหลัง” โบนส์ที่ตอนนี้กำลังตรวจเช็คร่างกายของเคิร์กหลังจากที่ฉีดไฮโปสเปย์และให้ยารักษาเรียบร้อยแล้ว พูดบ่นใส่สป็อค เพราะอาการของคนบนเตียงมันเป็นสิ่งที่บ่งบอกเลยว่า ไอ้หนูผีหูแหลม มันไม่ยั้งมือเลยแม้แต่นิดเดียว!

 

“ขออภัย ความรู้สึกในเรื่องความต้องการทางร่างกาย เป็นสิ่งที่ผมยังค่อนข้างจะควบคุมมันได้ยาก”

 

“จากสายตาของฉัน..” โบนส์มองสภาพที่เต็มไปด้วยรอยจูบ และ ริมฝีปากบวมช้ำจากการจูบ ของเคิร์ก แล้วจึงเหลือบตาไปพูดต่อ “นายไม่ได้ยั้งมือเลยสป็อค โอ้ะ ให้ตายนี่นายหลั่งในไปรึเปล่า”

 

“ยืนยันครับ”

 

“ซวยแล้ว ฉันลืมบอกนายไป ถ้าหลั่งในนายต้องเอาสารคัดหลั่งของนายออกมา ไม่งั้นมันจะทำให้จิมไม่สบายตัว– ” ไม่ทันที่โบนส์จะพูดต่อจนจบ คนที่คิดว่ากำลังหลับด้วยพิษไข้ก็ตื่นขึ้นมา

 

“ฝีมือนายเองสินะโบนส์” เคิร์กกรอกตามองเจ้าของชื่อที่ตนเรียก แล้วพูดด้วยน้ำเสียงแหบแห้ง เพราะไม่สบาย

 

“คุณฟื้นแล้วจิม” สป็อคเอ่ยด้วยน้ำเสียงยินดี

 

เคิร์กไม่ตอบรับอะไร เพราะนอนฟังทั้งสองคนพูดคุยกันอยู่ได้พักหนึ่งแล้ว จึงทำให้ค่อนข้างมั่นใจว่าอาการแปลกๆเมื่อคืนของต้นหนคนเก่งของเขานั้นมาจากเพื่อนรักของตน เคิร์กมองโบนส์ด้วยสายตาคาดโทษนิดหน่อย ก่อนจะหันมาพูดกับสป็อค “นายไม่ควรจะอยู่กับโบนส์มากไปนะสป็อค”

 

“เฮ้ ฉันยัง– ”

 

ไม่ให้โบนส์พูด เคิร์กก็สวนกลับไปก่อน “ฉันเอานายคืนแน่โบนส์ ส่วนสป็อค ฉันไม่ยอมเป็นแฟนนายหรอกนะ” ทิ้งระเบิดจบ เคิร์กก็พลิกตัวไปอีกด้าน คลุมตัวเข้าไปในผ้าห่มแล้วเข้าสู่ห้วงนิทราในทันทีเพราะฤทธิ์ยาที่เริ่มออกฤทธิ์มาซักพักแล้ว ทิ้งให้มีคนร้อนใจสองคนที่ยังไม่ทันถามเหตุผลหรือขัดแย้งอะไรได้เลยแม้แต่น้อย

 

 

end

 

 

 

 

talk 

เอาเป็นว่าจบเถอะค่ะ ฮาาาาาาาาา แต่รู้สึกเหมือนไม่จบ ถถถถถถถถ. 

my confusion จบแล้วนะคะ แฮร ขอบคุณที่เข้ามาอ่านหนาาา

สายดองแต่งจบแบ้ว ฮรือ ; v ;